Προφανώς κανείς δεν διεκδικεί την παγκόσμια πρωτοτυπία όταν δει κάποια δεδομένα προβλήματα στο φορολογικό μας σύστημα.
Καταρχήν ότι υπάρχει μια εκτεταμένη φοροδιαφυγή που εκτιμάται σύμφωνα με συγκριτικά στοιχεία του ΟΟΣΑ ότι φτάνει στο επίπεδο του 50% περίπου, σε ότι αφορά τα φορολογικά έσοδα, δηλαδή γύρω στα 25 δις φοροδιαφυγή, ότι υπάρχει μια τεράστια παραοικονομία που εκτιμάται γύρω στο 30% του Α.Ε.Π., δηλαδή γύρω στα 65 δις.
Όπως επίσης ότι το φορολογικό μας σύστημα είναι άδικο μια που η σχέση άμεσων προς έμμεσους φόρους είναι σαφέστατα υπέρ των έμμεσων φόρων και δυστυχώς, τους τελευταίους 18 μήνες αυτή η σχέση διαρκώς διευρύνεται και παράλληλα το ότι έχουμε ένα γραφειοκρατικό, δαιδαλώδες, πολύπλοκο φορολογικό σύστημα, το οποίο αν θέλετε, λειτουργεί και ως αντικίνητρο για επενδύσεις.
Αυτές οι διαπιστώσεις, οι οποίες είναι αποδεκτές και ομολογούμενες, είναι διαπιστώσεις που κάναμε και όταν τον Απρίλιο του 2010 συζητούσαμε για τον 3842 την τότε κατάθεση του συγκεκριμένου φορολογικού νόμου της Κυβέρνησης και λέγαμε ότι στο ζήτημα της αναγκαιότητας για μια φορολογική μεταρρύθμιση σίγουρα η Ν.Δ. λέει ένα μεγάλο «Ναι», γιατί θέλει ένα φορολογικό σύστημα διαφορετικό, θέλει μια πραγματική τομή στο φορολογικό σύστημα της χώρας. Μια βαθιά μεταρρύθμιση.
Όμως, όπως και τότε, έτσι και τώρα, επισημαίνουμε ότι θα πρέπει ένα φορολογικό σύστημα να έχει κάποιες βασικές αρχές. Ας δούμε μερικές από τις πιο βασικές αρχές ενός φορολογικού συστήματος.
Ένα φορολογικό σύστημα θα πρέπει να είναι σταθερό, θα πρέπει να είναι απλό, να είναι αποδοτικό, να είναι διάφανο, να είναι αναπτυξιακό και βεβαίως θα πρέπει να είναι και πάνω απ' όλα κοινωνικά δίκαιο. Ας δούμε αν ισχύουν αυτές οι αρχές ή αν υπηρετούνται οι αρχές αυτές, όχι με τον 3842, που ήδη αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι δεν ισχύουν αλλά με το καινούργιο υπό συζήτηση νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή.
Σταθερό. Δυστυχώς, μέχρι τώρα τι έχουμε δει; Στους τελευταίους 10 μήνες είναι το πέμπτο φορολογικό νομοσχέδιο που συζητάμε και αν υπολογίσουμε και τα νομοσχέδια που έχουν γενικώς φορολογικές διατάξεις είναι το δέκατο τους τελευταίους 14 μήνες. Κάθε άλλο λοιπόν, παρά υπηρετείται η αρχή της σταθερότητας και δυστυχώς προβλέπουμε ότι το ίδιο θα συνεχιστεί και μετά από τη συζήτηση για την ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου.
Απλό. Κάθε άλλο παρά υπηρετεί την αρχή της απλότητας το συγκεκριμένο φορολογικό νομοσχέδιο. Απεναντίας, είναι ένα γραφειοκρατικό φορολογικό σύστημα, πολύπλοκο, δαιδαλώδες, ασαφές σε πολλές περιπτώσεις και αόριστο. Παραπέμπει σε δεκάδες Υπουργικές αποφάσεις που «θα» εκδοθούν και μετρώντας και εκτιμώντας πρόχειρα, είδα ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 40 Υπουργικές αποφάσεις και ανάλογα Προεδρικά Διατάγματα και βεβαίως εκατοντάδες φορολογικές εγκυκλίους και όλα αυτά από τη στιγμή που η εμπειρία μας δείχνει, από το 3842 ότι κάθε άλλο παρά εκδόθηκαν, έγιναν πράξη τα επίσης , παρά πολλά Προεδρικά διατάγματα, Υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους που προβλεπόταν από τον 3842. Άρα λοιπόν δεν είναι απλό το φορολογικό σύστημα που προτείνετε και συζητούμε σήμερα.
Αποδοτικό. Δυστυχώς, ισχύει και εδώ αυτό που προβλέπαμε και τον Απρίλιο του 2010 ότι κανένα φορολογικό σύστημα με τις συγκεκριμένες συνθήκες δεν μπορεί να είναι αποδοτικό. Και αυτό γιατί; Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Θυμίζω ότι το 2010 ο ετήσιος στόχος για αύξηση των φορολογικών εσόδων ήταν το 13,7% και τελικά καταλήξαμε μετά βίας, μετά από πολλές προσπάθειες, συμπεριλαμβάνοντας τα έσοδα από την περαίωση, στην αύξηση του 5,6%. Και αυτό γιατί; Γιατί απλούστατα έχουμε φτάσει στο σημείο αυτό που έλεγε ο αείμνηστος, πρώην ακαδημαϊκός και Πρωθυπουργός, ο Ξενοφών Ζολώτας ότι οι φόρες σκοτώνουν τους φόρους.
Η υπερβολική φορολόγηση έχει εξαντλήσει τους φορολογούμενους, έχει εξαντλήσει τους πολίτες και δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να ανταποκριθούν σε αυτήν. Άρα λοιπόν, ούτε η αρχή της αποδοτικότητας δυστυχώς προβλέπεται ότι θα ισχύσει με τη συζήτηση του συγκεκριμένου φορολογικού ζητήματος.
Διάφανο. Κάθε άλλο παρά διάφανο θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε, όταν για παράδειγμα προβλέπεται η σύσταση του σώματος φορολογικής διαιτησίας με τη συγκρότηση της, προνομιακού δικαιώματος του εκάστοτε Υπουργού. Καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι εντελώς άδικο, είναι εντελώς υποκειμενικό, δεν υπηρετεί την αρχή της διαφάνειας και δεν είναι μόνο αυτό, αλλά ανοίγει από την πίσω πόρτα, διάπλατα τις πόρτες για νέους διορισμούς, κάτι που ισχύει βέβαια και με το άρθρο που προβλέπεται σχετικά με τη σύσταση της εταιρίας για το Ελληνικό.
Σε μια στιγμή που γίνεται μια προσπάθεια να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων, με συγκεκριμένα άρθρα, ανοίγονται και πάλι πόρτες διάπλατα για να γίνουν νέες προσλήψεις προσωπικού και δημοσίων υπαλλήλων γενικότερα. Επίσης, δεν είναι διάφανο ένα φορολογικό σύστημα, όταν συστήνεται υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων, αυτοτελής, εντός οικονομικής επιθεώρησης και μάλιστα με απευθείας υπαγωγή της στον Υπουργό. Ρωτάμε το εξής απλό πράγμα. Για ποιο λόγο να συστήνεται μια νέα υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων όταν υπάρχει οικονομική επιθεώρηση η οποία μεταξύ των άλλων αρμοδιοτήτων, έχει και αυτό το σκοπό; Να ερευνά δηλαδή, υποθέσεις καταγγελιών, υπαλλήλων και γενικά όλων των υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών.
Για ποιον λόγο να μην βοηθήσουμε, να μην εκσυγχρονίσουμε, να μην αναβαθμίσουμε, να μην στελεχώσουμε την οικονομική επιθεώρηση έτσι ώστε να κάνει αυτή τη δουλειά; Για ποιον λόγο μια υπηρεσία, η οποία προβλεπόταν να έχει 294 υπαλλήλους, έχει στην πράξη 174 ενώ από αυτούς οι 54 είναι αποσπασμένοι σε διάφορες άλλες εξωγενείς δραστηριότητες και μένουν μόνο 120; Υπάρχει εμπειρία, υπάρχει το κατάλληλο προσωπικό. Δεν μένει παρά να γυρίσουν οι αποσπασμένοι σε διάφορες άλλες υπηρεσίες και να στελεχώσουν την οικονομική επιθεώρηση. Να γίνουν και προσλήψεις ή μετατάξεις έτσι ώστε η οικονομική επιθεώρηση, η οποία έχει την εμπειρία δεδομένη, να μπορεί να επιτελέσει αυτό το λόγο. Για ποιο λόγο να κάνουν ένα νέο σώμα και μάλιστα το οποίο θα υπάγεται απευθείας στο γραφείο του Υπουργού; Είναι αντικειμενικό αυτό; Είναι διάφανο αυτό;
Σε ότι αφορά στην αναπτυξιακή διάσταση του φορολογικού νομοσχεδίου, αυτό είναι όπως και με τον προηγούμενο νόμο, τον 3842 το πιο σύντομο ανέκδοτο. Δεν προβλέπεται τίποτα απολύτως για την ανάπτυξη, δεν υπάρχει κανένα ουσιαστικό κίνητρο για την ανάπτυξη. Αν βεβαίως, κάποιες από την Κυβέρνηση ισχυρισθεί «ναι αλλά μειώνουμε τους φορολογικούς συντελεστές για τις επιχειρήσεις», αυτό είναι ωραίο, πολύ καλό αλλά βέβαια θυμίζει το ανέκδοτο του πατροκτόνου ο οποίος ζητούσε την επιείκεια του δικαστηρίου επειδή είναι ορφανός.
Αφού λοιπόν από το 35% η φορολογική κλίμακα των επιχειρήσεων με το 3842 την πήγατε στο 65%, την κατεβάζουν 45% και λέτε τι ωραία, τι καλά, μειώνουμε τους φορολογικούς συντελεστές. Μα αυτό δεν είναι κανένα ουσιαστικό κίνητρο γιατί απλούστατα δεν αναφέρομαι σε άλλες χώρες αλλά αναφέρομαι σε γειτονικές μας χώρες της Ε.Ε.. Έχουμε δίπλα μας, τη Βουλγαρία, που έχουμε χερσαία σύνορα, έχουμε πάρα δίπλα μας την Κύπρο, που είναι μια χώρα που ομιλεί την ελληνική και υπάρχει μια σειρά κινήτρων για να πάνε και να εγκατασταθούν και οι επιχειρήσεις με φορολογικούς συντελεστές της τάξης του 10%. Άρα στην ουσία δεν υπάρχει κανένα απολύτως αναπτυξιακό κίνητρο στο συγκεκριμένο φορολογικό νομοσχέδιο. Και τέλος σε σχέση με το αν είναι κοινωνικά δίκαιο, θα πω ότι είναι ένα υπερβολικά αυστηρό και θα έλεγα και άδικο νομοσχέδιο, εισάγει μια δρακόντεια νομοθεσία και στοχοποιεί συγκεκριμένα επαγγέλματα, συγκεκριμένους ελεύθερους επαγγελματίες. Έτσι, κάποια στοιχεία θα ήθελα να αναφέρω σε σχέση και με μια δήλωση που είχε κάνει η εθνική συνομοσπονδία ελληνικού εμπορίου, η οποία μιλάει ότι στόχοποιείται κυρίως το εμπόριο, λες και είναι το κυρίως υπεύθυνο για την έλευση της κρίσης. Και τη στιγμή μάλιστα που με την αυστηροποίηση των ποινών αυτών δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα αλλά αντίθετα θα υποβαθμίσει τους συνεπείς και ενήμερους φορολογούμενος οι οποίοι θα έπρεπε να είναι το θετικό πρότυπο.
Και βέβαια εκτιμάει η ΓΕΣΕΕ ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα και αυτό είναι μια πραγματικότητα γιατί με το συγκεκριμένο φορολογικό νομοσχέδιο με την δρακόντεια ποινικοποίηση της λεγόμενης φορολογικής παραβατικότητας διαμορφώνεται ένα ασφυκτικό πλαίσιο που φορτώνει κάθε επιχειρηματία με επιπλέον άγχος, πίεση ότι τελικά δεν θα τα καταφέρει. Και βεβαίως είναι κοινωνικά άδικο γιατί θυμίζω ότι υπάρχουν ποινές φυλάκισης για ληξιπρόθεσμα χρέη και για οφειλές φόρων εισοδήματος και στην ουσία εξομοιώνονται οι άνθρωποι οι οποίοι για λόγους οικονομικής αδυναμίας έχουν βεβαιωμένες οφειλές από φόρους εισοδήματος ή από άλλα ληξιπρόθεσμα χρέη με αυτούς που φοροδιαφεύγουν. Μα αυτό είναι άδικο γιατί υπάρχουν συμπολίτες μας οι οποίοι δε φοροδιαφεύγουν αλλά δεν μπορώ να πληρώσουν και για τις βεβαιωμένες οφειλές τις οποίες έχουν, αντιμετωπίζουν και αυτοί την ποινή της φυλάκισης. Είναι κάτι που πρέπει, έστω και την τελευταία στιγμή να διορθωθεί, βεβαίως γιατί δεν μου αρέσει να είμαι μηδενιστής, θα πω ότι υπάρχουν και κάποιες συγκεκριμένες θετικές διατάξεις, όπως για παράδειγμα, η επαναφορά της καταβολής του Φ.Π.Α σε δόσεις, αλλά θυμηθείτε σας παρακαλώ τι σας λέγαμε τον Απρίλιο του 2010, δεν είναι ώρα για την κατάργηση μιας ευνοϊκής διάταξης για τους επαγγελματίες τη στιγμή που το εμπόριο γονατίζει, τη στιγμή που οικονομία είναι σε κρίση μεγάλη, μην κάνετε αυτό το λάθος. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, χρειάστηκε για να περάσουν δέκα μήνες για να επαναφέρεται μια διάταξη ενός νόμου που ήδη προϋπήρχε, όπως επίσης ένα θετικό και η πρόβλεψη για συμψηφισμό των οφελών από και προς το κράτος αλλά βέβαια αυτό το εννοούμε με μετρητά όταν χρειάζεται, όταν οι οφειλές δηλαδή του κράτους προς τον ιδιώτη είναι μεγαλύτερες και όχι πληρωμή με ομόλογα κάτι που θα σκοτώσει ακόμα περισσότερο τη ρευστότητα της αγοράς.
Με λίγα λόγια και κλείνοντας στο βασικό ερώτημα αν το συγκεκριμένο φορολογικό νομοσχέδιο είναι η αναγκαία τομή, η φορολογική μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη ο τόπος που έχει ανάγκη το φορολογικό σύστημα, εμείς απαντάμε ότι δυστυχώς δεν είναι αυτό που χρειάζεται ο τόπος, είναι κατώτερο των περιστάσεων και βεβαίως γι' αυτό το λόγο επί της αρχής το καταψηφίζουμε.
